MisjaCR Tanzania

Dziś mija 26 lat od mojego wstąpienia do Zgromadzenia! ... i znów stawiam pierwsze kroki - tym razem w misyjnym powołaniu. Dziś pierwszy raz zrobiłam zakupy tutaj. Udało się! Kupiłam wszystko, co chciałam. Nie było to takie oczywiste, gdyż nie znam jeszcze suahili - a sprzedający na ulicach nie znają często języka angielskiego. Na szczęście powiedziano mi w jęz. angielskim ile mam zapłacić...  Moją rocznicę uczciłam też gotowaniem - tu też raczkuję, można tak powiedzieć... Jednak naleśniki smakowały nam, a owocowo-warzywne dodatki sprawiły, że wieczerza była prawdziwą ucztą!  Prócz tego, nie brakowało też innych wrażeń - wizyta w biurze legalizującym moje dokumenty zakończyła się sukcesem - choć z początku niewiele na to wskazywało.       

  W niedzielę wszędzie wokół rozbrzmiewa modlitwa – modlą się chrześcijanie w swoich kościołach i zborach, modlą się muzułmanie. Kościoły są dobrze nagłaśniane, z reguły w oknach nie ma szyb, drzwi są na oścież otwarte z każdej strony. Liturgia w kościele parafialnym przygotowana jest perfekcyjnie, śpiew chóralny, wielogłosowy zachwyca. Podczas spaceru po okolicy spotkałyśmy wiele dzieci – te, które miały uczestniczyć w popołudniowej mszy świętej miały wcześniej swoje godzinne przygotowanie. Katechiści uczyli je śpiewu, postaw przyjmowanych podczas celebracji liturgii oraz odpowiedzi na wezwania kapłana. Inne dzieci bawiły się na podwórkach w bardzo licznych grupach a chłopcy grali w piłkę na boisku. Dziś otwarte były punkty naprawy butów, fryzjer oraz małe sklepiki. Nie brak nam zabawnych sytuacji… Zapytałam dziś rano, czy w całej wsi wczoraj nie było prądu? Siostra Jadwiga się zdziwiła o co pytam i wyjaśniła, że mieszkamy w największym mieście Tanzanii🙈😂... Śmiałyśmy się......

Sobota, dzień wspólnoty. Nie idziemy do pracy, siostry uczące się nie idą do szkoły. Wraz ze wschodem słońca wyszłyśmy na mszę świętą do kościoła parafialnego, a po mszy - na modlitwę do kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu. Po śniadaniu czytałyśmy książkę o bł s. Alicji – „Jak Kropla wody w ocenie…”. Kto by pomyślał, że książka ta będzie czytana nad Oceanem Indyjskim​? Święci wędrują po całym świecie – nie potrzebują biletu… Tymczasem wspólne sprzątanie domu, a na obiad s. Felista ugotowała dla nas ugali – zostało podane tradycyjnie, z fasolą. Miałyśmy dziś jeszcze jeden moment wyjątkowy – singing. Ponad godzina wspólnego śpiewania pieśni uwielbieniowych w suahili – przygotowanie niedzielnej modlitwy popołudniowej.  

Już od wczorajszego wieczoru świętujemy we wspólnocie narodziny dla Nieba naszej Matki Jadwigi. Było ono przygotowane przy udziale naszych sióstr z różnych wspólnot.  Ten dzień każdego roku wspominamy z ogromną wdzięcznością dla Matki Jadwigi i bł. Matki Celiny, która pomimo ogromnego bólu duszy, prowadziła dalej dzieło Boże - nasze Zgromadzenie. Świadome odpowiedzialności za dziedzictwo, które przypadło nam w udziale, prosimy dziś nasze Matki o wstawiennictwo, aby rozwijało się ono na Bożą chwałę we wszystkich zakątkach świata, w których dziś żyjemy i prowadzimy dzieła apostolskie.  Dziś także miałyśmy spotkanie z bpem Stephano, który nas pobłogosławił.   Więcej: https://tiny.pl/ps_syrs3

Dziś przed południem miałyśmy czas na oswajanie się z życiem miasta: przedzieranie się w korkach, zakupy, biura diecezji... Miało też miejsce wiele radosnych spotkań w szkole św. Maksymiliana Marii - różaniec w dwóch językach z s. Febronią - naszą juniorystką i kilka zabawnych sytuacji... Po południu uczestniczyłyśmy z s. Jadwigą we mszy świętej w parafii, z udziałem dzieci. Pięknym przeżyciem było wyznanie wiary przez dorosłą osobę, która weszła przez ten akt do wspólnoty Kościoła Rzymskokatolickiego. Dzieci i dorośli gromkim śpiewem w czasie eucharystii wielbiły Pana Jezusa. Doświadczenie żyjącego Kościoła - młodego, radosnego i rozentuzjazmowanego - jedyne, niezapomniane.  

  Dziś uczestniczyłam we mszy świętej w parafii, w języku suahili. Wzruszyło mnie serdeczne przyjęcie przez miejscowego księdza wikariusza i parafian. W czasie eucharystii z radością doświadczałam śpiewu, procesji z tańcem. A pieśń komunię świętą znałam i mogłam śpiewać ze wszystkimi. To było niesamowite... Moment, w którym znów uświadomiłam sobie wyraźnie, że spełniają się słowa, które często słyszałam przed wyjazdem:  "Pan Jezus już tam na siostrę czeka!"  Faktycznie czekał, wita mnie wszędzie, gdzie się nie obrócę... Odnalazłam, zdaje się, część mego serca, które pozostawiłam tu przed szesnastu laty...

W drugim dniu odwiedziłam szkołę w której będę pracowała - Centrum Edukacji im. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Ośrodek edukacyjny dla ok. 1800 uczniów szkoły podstawowej i liceum prowadzą Ojcowie Franciszkanie - bracia św. Maksymiliana Marii. Mam podjąć pracę w kancelarii i uczyć informatyki. Ponadto jest jeszcze wiele wyzwań, które piętrzą się i narzucają, by im sprostać jak najprędzej.

Eucharystia w moim nowym domu - moc dziękczynienia za czas przygotowań do wyjazdu oraz szczęśliwą podróż do Dar es Salaam w Tanzanii. Najważniejszy akcent w pierwszym dniu pobytu tutaj. Po niej spotkanie z moją wspólnotą - niezapomniane chwile... życzliwość serc i nowa karta, którą będziemy wspólnie zapisywać dzień po dniu, z Bożym błogosławieństwem! Ufając w mocne wstawiennictwo Patrona dnia - św. Ojca Pio.