MisjaCR Tanzania

  Dziś już ostatni dzień października, poświęconego Matce Bożej Różańcowej - u nas inna aura niż w Polsce. Zajęłam się solidną nauką języka Suahili i pracą, nawet nie wiem kiedy minęły całe cztery dni. Mamy już porę deszczową, która jest znacznie bardziej upalna, niż pora sucha. Zrobiło się wokół kolorowo i radośnie. Kiedy słońce świeci, możemy podziwiać kwitnące drzewa i krzewy.      Dziś jednak rano obudziła nas burza i długo padał ulewny deszcz. Niezwykłe to zjawisko, kiedy słyszysz wokół ogromny huk spadającej z nieba wody. Niekiedy w czasie celebracji Eucharystii oraz w czasie modlitwy różańcowej, którą sfilmowałam, nie można było usłyszeć siebie nawzajem ani osoby prowadzącej. Natomiast droga do domu zamieniła się w strumień.   Z nauką języka suahili jest coraz lepiej – potrafię napisać proste teksty – oczywiście jeszcze przy pomocy słownika. Jednak gdy czytam, każde słowo wygląda jeszcze obco. To samo ze zrozumieniem, tego, co się mówi. Jestem jednak ...

  W tych dniach, w łączności z całym naszym Zgromadzeniem, przeżywałyśmy we wspólnocie świąteczne dni: święto bł. Matki Celiny Borzęckiej, naszej Założycielki, a także 17. rocznicę jej beatyfikacji. Wczoraj, w domowej kaplicy, której patronuje bł. Matka Celina, po uroczystej jutrzni, odprawił dla nas mszę świętą o. Krzysztof Cieślikiewicz O.F.M. Conv. Ojciec w homilii podkreślił, że Matka Celina dała nam wzór świętości, do której mamy obowiązek dążyć wytrwale przez całe nasze życie. W czasie wieczornego nabożeństwa odczytałyśmy wspomnienie z ostatnich chwil życia naszej Matki i uczciłyśmy jej relikwie. Dużo radości tego dnia sprawiło nam także przygotowanie prezentacji o bł. Celnie oraz o działalności Sióstr i Apostołek Zmartwychwstania, którą miałyśmy w niedzielę, po mszach świętych w naszej parafii. Prezentacja została przyjęta przez parafian z radością, wspólnie modliliśmy się modlitwą o łaski za przyczyną Matki Celiny. Po prezentacji s. Jadwiga ...

  Wczorajsze i dzisiejsze wydarzenia w Kościele i w życiu naszej misji splatają się i tworzą jedną całość. Dzięki Duchowi Świętemu, który kieruje wszystkim, możemy jasno to zobaczyć. W dniu wczorajszym została podpisana przez Ojca Świętego Franciszka nowa encyklika o miłości ludzkiej i Bożej Serca Jezusa Chrystusa . Już pierwsze słowa tego tekstu mówią: DILEXIT NOS, co oznacza: „Umiłował nas”. Dziś natomiast, na zakończenie Tygodnia Misyjnego, uczniowie 1 i 2 klasy na chwilę stali się misjonarzami. Chcą dotrzeć do mnie i do Ciebie z tą właśnie wiadomością! Posłuchaj, weź do serca, uwierz i zacznij żyć radością z tego, że Bóg Cię kocha! W tygodniu misyjnym mogłyśmy skorzystać także z konferencji organizowanej dla misjonarzy przez Commission for Interreligious, Intercultural and Ecumenical Dialogue. Prelegenci w swoich prezentacjach przedstawili aktualną sytuację Kościoła w zglobalizowanym świecie, a w szczególności w Afryce, opierając się na przykładach projektów realizowanych w...

  W naszej szkole rok szkolny się kończy, dlatego w tych dniach uczestniczymy w wydarzeniach z tym związanych. Dziś o. Krzysztof OFMConv odprawił mszę świętą dla uczniów klas czwartych szkoły podstawowej, którzy przystąpią jutro i pojutrze do egzaminu państwowego. Modliliśmy się o pokój i dary Ducha Świętego dla nich. Eucharystia zakończyła się indywidualnym błogosławieństwem każdego dziecka. W czasie przerwy, podczas rozmowy, dzieci przyznały, że nie obawiają się egzaminu. Nauczyciele także są przekonani, że każdy pracował rzetelnie i wszyscy mają szansę osiągnąć sukces - na miarę swoich możliwości. Uczniowie są dobrze przygotowani, otoczeni troską rodziców, nauczycieli i modlitwą wszystkich. Nade wszystko, św. Maksymilian wstawia się za nami! Dzieci klas młodszych natomiast garną się do nauki języka polskiego. Dziewczynki z drugiej klasy przyszły dziś, aby czytać po polsku. Miałam trzy książki dla dzieci, ale w suahili – takie tylko polecono mi czytać. Na szczęście w szufladzie...

Wczoraj uczestniczyłyśmy w uroczystej mszy świętej z okazji zakończenia szkoły przez uczniów klasy czwartej secondary school w Centrum Edukacyjnym św. Maksymiliana Marii Kolbe. W listopadzie będą oni zdawali egzaminy państwowe. W Tanzanii jest inna organizacja roku szkolnego, niż w Polsce. Szkoły podstawowe i gimnazja rozpoczynają zwykle zajęcia 7. stycznia, a kończą na początku grudnia. Dwukrotnie w ciągu roku uczniowie mają miesięczną przerwę w nauce. Inaczej w przypadku licealistów – zaczynają rok szkolny w lipcu, a studenci – w listopadzie. Tak więc, nasi absolwenci secondary school rozpoczną swoją przygodę na kolejnym etapie edukacyjnym dopiero w lipcu przyszłego roku. Dlatego też przed opuszczeniem szkoły, wychowawcy i katecheci uwrażliwiają ich, aby wzięli odpowiedzialność za czas, który jest przed nimi.   Dziś Niedziela Misyjna, zaczynamy Tydzień Misyjny. Jak zawsze, uroczysta oprawa muzyczna liturgii w naszej parafii zachwycała, porywała do modlitwy za misjonarzy całego...

  Skoro dziś święto liturgiczne św. Łukasza – ewangelisty, przytoczę fragment nawiązuje tematu wczorajszego posta: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków (Łk 16,9) . Dodatkowo tak się złożyło , że skontaktowałam się dziś właśnie z s. Eweliną z Buturu, która opowiedziała mi trochę o możliwości materialnej pomocy dzieciom z tamtejszego przedszkola. Podejmuję ten temat, gdyż są wśród czytelników bloga osoby, które o to pytały. Buturu, to uboga wioska, nie tylko pod względem materialnym, ale także moralnym i mentalnym. Ludzie żyją tu jeszcze podporządkowani władzy cza­rodzieja i zabobonów, a dzieci zajmują się opieką nad młodszym rodzeństwem, wypasaniem krów i kóz, zbieraniem drewna na opał czy noszeniem wody. Dzięki Bożej Opatrzności, pomocy sióstr naszego Zgromadzenia i innych dobro­czyńców, powstało tam przedszkole , by dopomóc w rozpoczęciu powolnych zmian od podstaw - rozpoczynając od edukacji najm...

  Po dłuższej nieobecności w szkole ucieszyłam się gorącymi pozdrowieniami zewsząd. Dzieci i młodzież, nauczyciele i personel pomocniczy, wszyscy obdarowywali mnie uśmiechami pełnymi energii i dodającymi sił do podejmowania wyzwań! To miłe, że przez cały dzień w szkole wszyscy się witają, nawet wielokrotnie, chcą zamienić kilka słów. Budowanie relacji jest mocną stroną Afrykańczyków. Podczas różańca odmawianego po obiedzie z dziećmi otrzymałam przypływ sił od Boga i od nich właśnie. Po modlitwie podbiegło do mnie dwóch chłopców z czwartej klasy, prosząc o spotkanie. Chcieli uczyć języka polskiego, bo święty Maksymilian był Polakiem! Po lekcjach Hence przyszedł do biura z zeszytem i długopisem. Skrzętnie zanotował kilka zdań na przywitanie oraz nazw kilku kolorów. Ładnie je wymawiał…, przyznam, że niechętnie się rozstawał, gdy już trzeba było iść do domu. Umówiliśmy się na kolejne spotkanie. Myślę, że chętnie nauczy się wierszyka: „Kto ty jesteś? Polak mały…”

  Pierwszy raz w życiu jechałam dzisiaj dala dalą. Mam nadzieję, że uda mi się choć trochę przedstawić wrażenia. Warto spróbować, tylko wcześniej trzeba się dokładnie dowiedzieć, dokąd się jedzie i uzbroić w cierpliwość. Żadnych oznaczeń miejsc przystankowych, żadnych rozkładów jazdy! Najlepiej wsiąść tam, gdzie są wolne miejsca siedzące i nie przejmować się naganiaczami. Każą ci płacić za przejazd, gdy ty wisisz w powietrzu, a autobus podskakuje na muldzie - bo kierowca pędzi jak szalony, zamiast zwolnić, jak należy. Jeśli się zdarzy, że otrzymasz bilet - zapewne nawet się nie domyślisz, co to jest. Ja swój zachowałam na pamiątkę. Co gorsze, w dala dali nie porozmawiasz, nie poczytasz raczej, nawet trudno się skupić na modlitwie - jednak mimo wszystko, jest to wesoły autobus!

Dziś kontynuacja rozpoczętej pracy z dekorowaniem wnętrz naszego domu. Chcemy wszystko przygotować do dnia wspomnienia bł. Matki Celiny - aby najmłodsze zmartwychwstanki mogły podążać śladami naszych Założycielek. Takie zwyczajne prace, a jednak sprawiają wiele radości i sprzyjają poznawaniu historii Zgromadzenia... Potrzeba czasu, aby wszystko przemyśleć i wykonać według planu. Dlatego też odłożyłam na jakiś czas naukę języka suahili... Mam nadzieję, że Mwalimu (nauczycielka) Anna nie będzie wyciągała konsekwencji… polubiłyśmy się, ale któż to wie?              

  Mwalimu Nyerere Day w Tanzanii – w Polsce – Dzień Nauczyciela. My dziś nie poszłyśmy do pracy ani do szkoły. W całym kraju narodowe święto dla uczczenia 25 rocznicy śmierci pierwszego prezydenta Tanzanii, który był nauczycielem… To taki most pomiędzy nami, nie licząc modlitwy. Szczególnie modliłam się dziś za nauczycieli w Polsce, w mojej szkole… I miła niespodzianka – podczas spaceru w Kinyereze Parku odebrałam wiadomość z naszej szkoły w Poznaniu. Miło było zobaczyć cały personel, świętujący – jak co roku :).   No właśnie, bo biorąc pod uwagę tylko dzisiejszy dzień – nawet nie wiem jak mam wszystko streścić – tyle się wydarzyło. Najpierw msza święta i różaniec w parafii, później spotkania z siostrami ze wspólnoty. Rozpoczęłyśmy przygotowania do świętowania wspomnienia naszej bł. Matki Celiny. Czytamy książkę o Pierwszej Zmartwychwstance i przygotowujemy galerię zdjęć do naszego oratorium. Pracowicie, ale miło spędzony czas – a potem w nagrodę wyprawa do tutejszego parku ...

  JEZUS dziś mówi: „Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną…. Jakże trudno wejść do Królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność.” Mk 10,20nn Polecenie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii wcale nie jest bliskie mojej naturze… Potrzeba wysiłku by je wypełnić – wysiłku współpracy z Duchem Świętym, który napełnia serce wdzięcznością dla Jezusa, za to, że sam tak właśnie uczynił dla mnie… dla Ciebie też. Bez względu na cenę – zapłacił drogo za nasze szczęście – zapłacił życiem! O zawrót głowy przyprawia świadomość tego, że jest Ktoś, kto kocha mnie i Ciebie aż po śmierć! Powala na kolana myśl, że zrobił to wyłącznie po to, byśmy mogli cieszyć się szczęściem przez całą wieczność… Tylko trzeba, abym to rozważała w swoim sercu, jak SKARB. Gdy moje serce jest przy NIM, żadne bogactwa mnie nie zwabią. Będę gotowa iść za Nim i rozdać wszystko ubogim, jak o to dziś mnie poprosił! Ubogich wokół mnie nie brakuje....

  Nie zniechęciłyśmy się wczorajszymi perypetiami. Po mszy świętej i jutrzni udałyśmy się dziś znów w drogę – na pocztę i po drobne zakupy do domu. Miasto było zatłoczone, jechałyśmy długo, modląc się i planując zadania na kolejne dni. Czas dobrze wykorzystałyśmy – a po drodze zatrzymałyśmy się na chwilę odpoczynku nad Oceanem Indyjskim. Wiatr od oceanu orzeźwił nas i przewietrzył głowy. Słońce, pusta plaża i łagodne, rytmiczne uderzenia fal o piaszczysty brzeg – wszystko to napełniło nas radością i zachwytem nad pięknem świata, stworzonego dla nas przez Boga! Zakupy dokończyłyśmy w chińskim markecie – gdzie dla kontrastu – zobaczyć można było wielkie dekoracje… bożonarodzeniowe! Po doświadczeniu plaży w trzydziestostopniowym upale – bałwany, renifery i choinki… w październiku, w dodatku w Afryce!